Τα δυναμικά σπορ στο Μεσοπόλεμο: “Γορίλες”, “Οστεοθραύστες”, “Πάνθηρες”, “Αρκούδες” στο ρινγκ

του Νάσου Μπράτσου

Μεγάλη πέραση είχαν στην περίοδο του Μεσοπολέμου τα λεγόμενα δυναμικά σπορ και κυρίως η πυγμαχία και η ελευθέρα πάλη, αυτή που στις δικές μας εποχές γνωρίσαμε και σαν “κάτς”, με αμφίβολης γνησιότητας αγώνες, φήμες για στησίματα και παλαιστές με ονόματα που πρόδιδαν μακρινές και εξωτικές καταγωγές, ενώ στην πραγματικότητα ήταν από κοντινούς δήμους και πόλεις.

Δεν θα αναφερθούμε στον Τζιμ Λόντο που είναι από μόνος του ένα ξεχωριστό αφιέρωμα, αλλά θα σας μεταφέρουμε τον τρόπο που ο τύπος της εποχής παρουσίαζε τα κατορθώματα των παλαιστών, διανθισμένα με υπερβολές και αμφιβόλου αξίας και προέλευσης πληροφορίες.

Έστω και με το στοιχείο της υπερβολής που σε αρκετές περιπτώσεις δείχνει να είναι κωμική, αποτυπώνει το πνεύμα μίας ολόκληρης εποχής, όπου κατά χιλιάδες πήγαινε ο κόσμος στις παλαίστρες και τα ρινγκ για να δει αγώνες, που εισπρακτικά τουλάχιστον έφερναν κέρδη στους διοργανωτές τους.

Στον Τύπο του Μεσοπολέμου βλέπουμε ότι ο “Έλλην Ταρζάν” (και υπερκολοσσός τονίζει η εφημερίδα) Τζίμυ Σαράντος συντρίβει το “γορίλλα Σπέλμαν”.

Ο Τζιμ Λόντος έβαλε στη θέση του τον “οστεοθραύστην” Μάλτσουιτς και σειρά έχει ο “στραγγαλιστής” Λούις.

Ο Φ. Τζανετόπουλος συνέτριψε τον Καναδό πάνθηρα Τίγκερ Ρενώλτ, ενώ ο “Έλλην Δαίμων” Μπιλ Δεμετράλ ετοιμάζεται για νέες σελίδες δόξας.

Ταυτοχρόνως ο Κινγκ Κονγκ, όχι ο γνωστός της ταινίας, αλλά ο συνονόματός του Βούλγαρος παλαιστής “Ντάν Κολώφ” δίνει στους αντιπάλους του να καταλάβουν τι θα πει βερίκοκο, με ανελέητο ξυλοφόρτωμά τους. Παραλλήλως “εθαυμάσθη δια την κτηνώδη ατσαλένια δύναμη των μυώνων του”.

Ο Έλληνας πυγμάχος Βακιρλής γνώρισε την αποθέωση στη Ρωμη από τους Ιταλούς φιλάθλους και στις ελληνικές εφημερίδες διαβάζουμε ότι “απεθεώθη εις την Ρώμην ο γορίλλας Βακιρλής”. Δεν ήταν τίτλος της στιγμής, αφού σε αρκετά δημοσιεύματα και στους τίτλους και μέσα στο κείμενο, πιο πολλές φορές τον αποκαλούσαν γορίλα, παρά με το όνομά του.

Σήμερα ένας τέτοιος χαρακτηρισμός σε αθλητή της πυγμαχίας, μάλλον θα απείχε πολύ από το να θεωρηθεί εγκωμιαστικός.

Άλλος ένας “γορίλλας”, του Χόλυγουντ αυτή τη φορά, ο Κωτσονάρος “εδάμασε την ινδικήν τίγριν Μωχάμετ Άλη” και η εφημερίδα συμπληρώνει “Η αγρία και λυσσώδη σύρραξις του Λος Άντζελες”.

Μην σας μπερδεύει το όνομα του δαρθέντος με τον μεταγενέστερο Κάσιους Κλαίη – Μωχάμεντ Άλη, είπαμε ότι ήταν Ινδός ο ξυλοφορτωμένος.

Και επειδή στα ριγκ παρελαύνει όλο το ζωικό βασίλειο, να και ο Μαουντέιν Ντήν “το πωγωνοφόρον παχύδερμον”, που θα συγκρουστεί με τον Νταν Κολώφ (υπενθυμίζουμε ότι ήταν ο Βούλγαρος Κινγκ Κονγκ).

Σε άλλο αγώνα “το πωγωνοφόρον παχύδερμον” δεν ευτύχησε να νικήσει καθώς “Ο γορίλλας της Σιβηρίας Σεργκέι Καλμίκωφ σπαράζει το κτήνος Μαουντέιν Ντήν”. Τώρα αν στη Σιβηρία ζούσαν γορίλες αυτό είναι άλλο θέμα, ενδεχομένως να ήταν ένα σημαντικό επίτευγμα του “υπαρκτού σοσιαλισμού” στις χώρες αυτές.

Πάντως ο Σοβιετικός αποκαλείται αγαθός γίγαντας σε αντίθεση με τον κρασοπατέρα αντίπαλο του Λόντου.

Γίνεται όμως ζούγκλα χωρίς ιθαγενείς και έγχρωμο πληθυσμό;

Όχι βέβαια. Έτσι στη ζούγκλα του ρινγκ εμφανίζονται σκληραγωγημένοι από τη ζωή στην πραγματική ζούγκλα παλαιστές, τόσο από την Αφρική όσο και από λοιπούς εξωτικούς τόπους για την εποχή που μιλάμε.

Ο Αφρικανός “φοβερός αγριάνθρωπος” αναφέρει η εφημερίδα, Ντιν Ντικ φέρεται ως ισχυρός αντίπαλος που μπορεί να δαμάσει τον Τζιμ Λόντο.

Μαθαίνουμε επίσης ότι ένα θεριό της φύσης, ο Χαν Νουρού από την Πολυνησία και τα νησιά του Σολομώντος εκεί που πήγαινε να κόψει μπανάνες, βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα γορίλα και στη συμπλοκή που ακολούθησε (μάλλον διεκδικώντας το ίδιο τσαμπί μπανάνες εκτός αν είχαν και προηγούμενα) ο ταλαντούχος ιθαγενής έπνιξε το γορίλα.

Εδώ είναι που στα πρώτα μαθήματα δημοσιογραφίας βασική αρχή είναι να διασταυρώνεις τις πληροφορίες και να ελέγχεις τις πηγές σου. Δηλαδή δεν αναφέρονται αυτόπτες μάρτυρες από το πνίξιμο του γορίλα, αλλά ο θριαμβευτής αναφέρεται ότι από τότε φοράει κολιέ με τα δόντια του άτυχου γορίλα και ο συντάκτης αναρωτιέται τι θα συμβεί αν στο διάβα του Νουρού βρεθούν Ευρωπαίοι ή Αμερικανοί παλαιστές.

Όμως δεν θα πνίγει μόνο ο Νουρού γορίλες, υπάρχουν παλαιστές που ταυτόχρονα είναι περιζήτητοι και από Μαχαραγιάδες για διοργάνωση σαφάρι στη ζούγκλα, που τα καταφέρνουν και απέναντι σε τίγρη.

Έτσι ο Χάρρυ Μάμμος (το όνομα δείχνει μάλλον ελληνική καταγωγή για να συγκινήσει και το αναγνωστικό κοινό των ελληνικών εφημερίδων) από τις ΗΠΑ, ηγήθηκε αποστολής των ΗΠΑ για αιχμαλωτισμό αγρίων θηρίων για το ζωολογικό κήπο του Σαν Φρανζίσκο.

Τα έφερε όμως έτσι η ζωή, που στη ζούγκλα της Ινδίας, βρέθηκε απέναντι σε μία τίγρη και μη έχοντας άλλη επιλογή, την έπνιξε κάνοντάς της ένα κεφαλοκλείδωμα.

Έτσι ο Μάμμος μετά το σαφάρι, γύρισε στις παλαίστρες με τα “παράσημα” της ζούγκλας.

Με όνομα βγαλμένο από τα παραμύθια και ανάλογη μουστάκα, ο Αρμένιος Αλή Μπαμπά, απειλεί τον πιο φινετσάτο Γάλλο πρωτοπαλαιστή Ανρί Ντεγκλάν.

Η παρέλαση στο ζωολογικό τύπο συνεχίζεται και σειρά έχει “η μαλλιαρή αρκούδα Λεό Ντάνιελ”, που όπως αναφέρει η εφημερίδα “με την τραγίσιαν γενειάδαν του και τη ζούγκλα του κεφαλιού του”, ήταν δηλαδή εχθρός του κουρέα και είχε αρκετά πλούσια κόμη.

Ο “αρκούδας” με “αφρούς λύσσης” κατενίκησε τον Μαχόνεϋ, ο οποίος “εσώθη αιμόφυρτος”.

Ανάλογου τύπου δημοσιεύματα, προλάβαμε και στον ελληνικό αθλητικό τύπο της δεκαετίας του 1970, που οι αγώνες ελευθέρας πάλης συνεχίζονταν στη χώρα μας (με ονόματα παλαιστών όπως Μποριένκοφ, Ιμπραήμ Χαμούτ, Κωστογλάκης, Μασκοφόρος Τίγρης κλπ) ευρισκόμενοι όμως στη δύση τους και όσοι είχαμε την εμπειρία να τους παρακολουθήσουμε αναλογιστήκαμε το κλίμα που επικρατούσε όταν η προσέλευση ήταν αρκετές χιλιάδων θεατών.