Ο Μωσέ Αελιών γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 26 Φεβρουαρίου 1925. Λίγες μέρες μετά την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων, ο πατέρας του πέθανε, ενώ ο ίδιος, μαζί με την αδελφή του Νίνα, τη μητέρα τους Ραχήλ και άλλα μέλη της οικογένειάς του μεταφέρθηκαν τον Απρίλιο του 1943 στο γκέτο Βαρώνου Χιρς κι από εκεί, με την όγδοη σιδηροδρομική αποστολή, στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου. Ο μοναδικός επιζών από την οικογένειά του, ο Αελιών απελευθερώθηκε στις 5 Μαΐου 1945 από το στρατόπεδο Έμπενζεε, όπου είχε μεταφερθεί με τις πορείες θανάτου. Τη συγκλονιστική του ιστορία διηγήθηκε στην εκπομπή της ΕΡΤ «Συνδέσεις».
Ο κ. Αελιών περιέγραψε τη στιγμή που αυτός και η οικογένειά του επιβιβάστηκαν στο τρένο από τη Θεσσαλονίκη με προορισμό τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στις 7 Απρίλιου του 1943 σαν να συνέβησαν τα γεγονότα μόλις χθες. «Στα βαγόνια ήμασταν ολόκληρες οικογένειες, από παππούδες μέχρι εγγόνια. Μπορούσαμε να πάρουμε 15 χιλιόγραμμα φαγητού ανά άτομο. Ήμασταν στο τρένο 7 ημέρες και 7 νύχτες, ώσπου στις 13 Απριλίου τα μεσάνυχτα φτάσαμε σε ένα μέρος και μας είπαν να κατεβούμε, να μη πάρουμε τίποτα μαζί μας και ότι θα μας τα έφερναν οι ίδιοι. Τότε είδα για πρώτη φορά τους ανθρώπους με τις στολές με τις ρίγες…», περιγράφει ο κ. Αελιών.
«Μας είπαν να χωριστούμε σε 4 ομάδες. Μία ομάδα ανδρών από 18 έως 50 ετών, μία δεύτερη από γυναίκες ίδιας ηλικίας, μία ομάδα ηλικιωμένων και μία τέταρτη ομάδα παιδιών. Μια οικογένεια χωριζόταν σε 3-4 ομάδες και τα παιδιά ήθελαν του γονείς τους. Εγώ ήμουν σε μια ομάδα με τον θείο μου τον Ισαάκ. Την αδελφή μου την καταδικάσαμε σε θάνατο στην ομάδα που τη στείλαμε. Αγνοούσαμε το τι θα μπορούσε να ακολουθήσει», προσθέτει.
«Πολύ γρήγορα μάθαμε ότι ήμασταν φυλακισμένοι, οι χώροι που κοιμόμασταν ήταν με κουκέτες των τριών κρεβατιών. Οι άλλοι κρατούμενοι ρώταγαν πού είμαστε, τι γίνετε με τις οικογένειες μας; Τον Απρίλιο με κρύο και χιόνια, ο ένας δίπλα στον άλλον καθόμασταν για να ζεσταθούμε. Μας έδιναν τσάι και ένα πιάτο φαγητό και μας έδειχναν τις ασκήσεις που έπρεπε να κάνουμε, όποιος δεν ανταποκρινόταν τον βάραγαν», αναφέρει ο κ. Αελιών και συνεχίζει λέγοντας, «ο αριθμός μου ήταν το 14923. Στο Άουσβιτς όποιος έφευγε τον σκότωναν εκείνη τη στιγμή».
Μετά την απελευθέρωσή του μετανάστευσε και εγκαταστάθηκε στην Παλαιστίνη. Συμμετείχε στον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας του Ισραήλ (1948) και ακολούθησε στρατιωτική σταδιοδρομία, φτάνοντας στον βαθμό του συνταγματάρχη, ενώ στο μεταξύ αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ.
Μετά τη συνταξιοδότησή του αφιερώθηκε στη διατήρηση της μνήμης του Ολοκαυτώματος, ως πρόεδρος της Ένωσης των Ελληνικής Καταγωγής Διασωθέντων Στρατοπέδων Εξόντωσης που ζουν στο Ισραήλ και του Κέντρου Οργανώσεων Επιζώντων Ολοκαυτώματος στο Ισραήλ, ως μέλος της Διεθνούς Επιτροπής Άουσβιτς και της διοίκησης του Γιαντ Βασέμ κ.ά.
Εκτός από τη μαρτυρία του για το Άουσβιτς, έχει γράψει ποιήματα και θεατρικά.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος